Terapia tańcem w przedszkolu
Tanecznym krokiem – czyli o zbawiennym wpływie tańca
Z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca przypadającego na 29 kwietnia (piątek) chcemy przypomnieć Wam, jak ważny wpływ ma on na rozwój dzieci. Jeżeli nawet zdarzało Ci się podpierać ściany podczas szkolnych dyskotek, to nie zaprzeczysz, że taniec i muzyka są nierozwalanym duetem w poprawie naszego nastroju. Od tupania dyskretnie nogą, po odważne pląsy – kiedy tylko wybrzmiewa znajoma nuta, ruszamy na parkiet! Zastanawialiście się może, w jakim wieku warto zacząć tańczyć? Uwierzcie nam, że zdecydowanie wcześniej niż dwa miesiące przed studniówkowym polonezem.
Dzisiejszy świat wita nas coraz częściej hałasem, bieganiną i stresem. Kiedy dołączymy do tego niepokój, pośpiech i wszechobecny gwar mamy zagwarantowane trudności w odnalezieniu dobrego samopoczucia. Ciężko jest nam również uchronić dzieci przed tym męczącym rytmem dnia, w którego pułapki wpadamy nieraz całymi rodzinami. Jak odzyskać równowagę a przede wszystkim sprawić, aby dzieci miały szansę na codzienny balans i odprężenie?
Już najmłodsze z nich, bo niespełna dwulatki poznają możliwości swojego ciała. Uczą się nad nim panować, poznają ruch, są w stanie lepiej lub gorzej go opisać. Do 6.roku życia wiedzą już, co dzieje się z nimi w określonych sytuacjach, jak reagują na ból, strach czy z drugiej strony – pozytywne sytuacje. Jeżeli zaś po drodze pojawiają się małe potknięcia, to zdecydowanie pomagają im w ułatwieniu codziennej gimnastyki nad własnym ciałem. Muzyka, taniec i ruch – tworzą zespół do zadań specjalnych i już w przedszkolu podczas prostych zajęć z rytmiki wywołują dobre emocje wśród przedszkolaków.
Czy terapia tańcem może stać się uzupełnieniem zajęć w przedszkolu? Ba! Nawet powinna!
Terapia tańcem i ruchem jest kierunkiem psychoterapii w Polsce, a jako oddzielna dziedzina powstała w roku 1940 w Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Znana jest powszechnie pod nazwą „choreoterapia” i jest jedną z części składowych terapii poprzez sztukę. Prekursorem choreoterapii jest węgierski choreograf i tancerz Rudolf von Laban. Poraz pierwszy taniec jako narzędzie terapii wykorzystała amerykańca nauczycielka tańca Marian Chace, kiedy to próbowała rozładować emocje wśród chorych psychicznie dzieci.
Terapia Tańcem widzi człowieka jako połączenie emocji, ruchu, myślenia, które to płyną z ciała. Ciało zaś postrzega jako coś więcej niż naszą „fizyczność” – zwraca uwagę na emocje, które w nim drzemią i które z niego wypływają. Ciało mówi o nas wiele, jest w stanie pokazać nasz nastrój, myśli i uczucia. Jest też miejscem, gdzie zapisujemy nasze relacje, historie i doświadczenia. Bardzo często robimy to nieświadomie. Patrząc na dziecko widzimy, że najczęściej jego ruch nie jest do końca przemyślany, wiele rzeczy wykonuje intuicyjnie, ale również i ono ma w ciele „pamięć”. Reaguje na bodźce, obserwuje świat, poszukuje i również jego ciało odwzorowuje jego doświadczenia. Może poruszać się pewnym krokiem, albo kulić się w sobie, kiedy wchodzi do nowej grupy. Zaciska zęby, macha żywo rękami albo zaczyna się garbić.
Terapia tańcem dla dzieci
Taniec jest absolutnie dla wszystkich, ale jest grupa dzieci, które odkryją zbawienny wpływ terapii na swoje codziennie funkcjonowanie. Choreoterapia sprawdzi się wśród dzieci:
- z trudnościami społecznymi
- z objawami nasilonego lęku, smutku, niepokoju
- z problemami w kontrolowaniu emocji
- z zaburzeniami spektrum autyzmu
- z niepełnosprawnością intelektualną
- z nadpobudliwością psychoruchową.
Aktywna praca z ciałem poprzez ruch i taniec przy różnorodnej muzyce nie polega na stawianiu konkretnych kroków i nauce układów tanecznych. Terapia tańcem nawiązuje do tańców plemiennych, szamańskim, jest zatem ruchem spontanicznym i twórczym. Wszystko to co czujemy wewnątrz wypływać zaczyna na parkiecie. Jest to oczywiście pewnego rodzaju improwizacja, która ma jednak na celu pracę z ciałem i konkretnym ruchem. Wszystko to, co spotyka nas na co dzień ma odzwierciedlenie podczas zajęć tanecznych, ma moc terapeutyczną, o którą nieraz tak trudno. Rozładowuje napięcie, stres ale ma również radosny przekaz, który tak często odzwierciedla się w ruchu dzieci. Zajęcia artystyczne w przedszkolu są koniecznym uzupełnieniem codziennej pracy dydaktycznej. O ich wpływie na rozwój dzieci mówi również metodologia STEAM, które obok nauk ścisłych stawia sztukę, jako niezbędną i integralna część w budowaniu kompetencji przyszłości u dzieci.