Aktywności dzieci w wieku przedszkolnym
Data dodania:
Wiek przedszkolny to niezwykle aktywny czas w życiu dziecka, charakteryzujący się ciekawością świata, napięciem emocjonalnym, potrzebami poznawczymi oraz chęcią działania. Jeżeli dodamy do tego niebywałą ruchliwość i zdolność do zadawania 100 pytań na godzinę mamy przykład typowego kilkulatka. No właśnie… typowego? Co w dzisiejszym świecie oznacza tak naprawdę praca z dzieckiem i jakie dostępne techniki pomagają nauczycielom nadążyć za zmieniającymi się potrzebami dzieci?
Podążanie za potrzebami dziecka
Nie ma co się oszukiwać. Czas pędzi, a wraz z nim cały świat. Wszystko nabrało niebywałego tempa i chociaż wydaje się, że dzieci wykazują niebywałą intuicję nam wychowawcom zdarza się dostać niemałej zadyszki. Wychowanie przedszkolne przechodzi od wielu już lat transformację, która wydaje się konieczna. Wtargnięcie do życia nowych technologii sprawiło, że nowoczesne rozwiązania zaczęły również coraz śmielej pukać do przedszkolnych sal. Dzisiaj wychowanie dziecka i nauczanie opiera się na podążaniu za indywidualnymi potrzebami, nie zaś na stawianiu granic, w ramach których cała grupa ma jednogłośnie się poruszać. Niełatwe to wyzwanie, ale konieczność spojrzenia na rolę nauczania i metodologii jest tutaj kluczowa. Od nauczycieli wymaga się elastyczności, uważności oraz otwartości, które pozwolą na dostosowanie metod wychowawczych do potencjału poszczególnych dzieci. Edukacja przedszkolna kładzie dzisiaj nacisk na nowy styl pracy, dziecko staje się naszym partnerem, który pokazuje, w którym kierunku chce podążać. Nie każde z nich będzie w przyszłości artystą czy matematykiem. Nasza rola i rola nauczycieli wczesnoszkolnych przechodzi transformację. Stwarzamy warunki sprzyjające aktywności dzieci i doskonalimy ich potrzeby. Stajemy się bardziej elastyczni i otwarci na wymagania drugiej, kilkuletniej strony. Sięgamy po metody i techniki, które pomogą we wszechstronnym rozwoju a nam w realizacji założonych celów zajęć. Oczywiście wszystko zależy od grupy oraz planu, który mamy przed oczami. Jednym słowem – szukamy rozwiązań, które aktywizują oraz motywują dzieci a także pozwalają na praktyczne zastosowanie zdobywanej wiedzy.
Wybrane aktywności
Wachlarz technik jest naprawdę szeroki i od naszej inwencji zależy, które z nich stać się mogą tymi wspomagającymi codzienną pracę dydaktyczną. Oto kilka z nich:
-
metoda aktywności ruchowej i tańca – zajęcia rytmiczne i muzyczne zawsze cieszą się dużym zainteresowaniem dzieci, pozwalają na ekspresję oraz rozwijanie inwencji twórczej. Muzyka i ruch przenikają się wzajemnie, spełniając nieraz rolę terapeutyczną.
-
pedagogika zabawy Klanza – tu stawiamy na metody kreatywne, które mają za zadanie aktywizować, pobudzić emocje i wyobraźnię, tak aby dziecko miała możliwość bez stresu rozwijać swoje najmocniejsze strony. Nie ma tu rywalizacji, jest pełna swoboda komunikacji w tym również poprzez plastykę. Zajęcia sprzyjają integracji, uczą otwartości na drugiego człowieka.
-
metoda projektowa – zdobywanie wiedzy przez dzieci postrzegane jest jako naturalny proces. Rola nauczyciela polega tutaj na koordynowaniu pracy dzieci, organizowaniu im przestrzeni pozwalającej na obserwację i doświadczenia. Praca jest pełna dyskusji, rozmów w grupach i pytań.
-
metodologia STEAM – metodologia zwracającą na rolę nauk ścisłych – naukę, technologię, inżynierię oraz matematykę ale z dużym naciskiem na znaczenie sztuki. STEAM zakłada, że kompetencje przyszłości budowane w dzieciach opierają się nie tylko na twardych umiejętnościach, ale konieczne jest wprowadzenie do ich edukacji zajęć plastycznych czy muzycznych, które dopełnią prowadzone zajęcia. Wszystko ma działać spójnie i naturalnie.
-
metoda aktywnego słuchania muzyki według Batii Strauss – przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej i podążanie za ich wyobraźnią. Nakłaniamy dzieci do opowiadania własnymi słowami co słyszą a także zachęcamy do ilustrowania. Niezwykle stymulujące zajęcia, które rozwijają zdolności poznawcze i kształtują osobowość przedszkolaka. To nie tylko zwrócenie uwagi na kulturę muzyczną, ale budowanie wrażliwości czy umiejętności słuchania niezbędnej na dalszych etapach nauki.
-
techniki parateatralne – pozwalają na rozwój wiary w siebie, kształtują osobowość, pobudzają do rozwoju wyobraźni i wrażliwości. Przedstawienia, krótkie występy, wspólne napisanie sztuki – niezwykła zabawa ale też doskonała forma nauczania.
Mnogość metod sprawia, że każdy nauczyciel ma możliwość wyboru tych najbardziej pasujących do swojej grupy. Zachęcamy do sięgania po techniki pozwalające na większą ekspresję, pracę nad emocjami oraz kreatywnością dzieci. Ich naturalne podążanie za nowinkami sprawi, że jakakolwiek próba wprowadzenia nowego elementu do codziennego rytmu spotka się z dużym zainteresowaniem.
